Müslümanlar diğer dinleri tanımlamak ya da ifade etmek için çoğu zaman reddiye/polemik ‎yöntemini kullanmışlardır. Bu metotla diğer dinler ve inançlar, özellikle kelamcılar tarafından ‎eleştiriye tabi tutulur ve Polemik/Reddiye literatürüyle de diğer dinlerin hakikat iddialarının ‎asılsız olduğu gösterilmeye çalışır. Mesnevî’de Mevlânâ, Yahudi bir vezirin Hıristiyanlığı nasıl ‎değiştirdiğine dair uzun bir öykü anlatır. Öyküye göre, Yahudi vezir bilinçli olarak İsa’nın ‎öğretisini bozar. Bundan başka, Fîhi Mâ Fîh’de İsa’nın Tanrı olduğunu söyleyen bir Hıristiyanın ‎inancı eleştirilir. Aslında Mevlânâ, Hıristiyanlığa bakış konusunda zaman zaman kelamcılara ‎yaklaşmakla birlikte o, kelamcılardan farklı bir metot ortaya koyar. Aslında Mevlânâ da kelamcılar ‎gibi Hıristiyanlığın İsa’nın gerçek öğretisi olmadığı ve İsa’nın tanrı olmadığını söyler. Hıristiyanlığı ‎eleştirirken öykü dilini kullandığı için de Hıristiyanlar ona tepki göstermezler. Bu makalede ‎Mevlânâ’nın bir tür karikatür tekniği olan gerçekliği farklı bir tarzda ifade etmek için öykü ‎yöntemini kullanarak Hıristiyanlığı nasıl anladığı üzerinde durulacak ve öykü dilinin farklı ‎inançlara sahip insanları anlamada polemikçi dilden farkı ortaya konulacaktır.‎

Mevlânâ, Hıristiyanlık, Reddiye/Polemik, Öykü Dili, Karikatür.‎