Anadolu Tasavvuf Önderleri

Eserde on iki ayrı tasavvuf önderleri ele alınmaktadır. Giriş kısmında Anadolu’da tasavvufun yayılışını ele alındıktan ilk bölümde Ahmed Yesevî’ye yer verilmektedir. Edebiyatımıza hem şekil hem de muhteva bakımından ruh veren Ahmed Yesevi’nin Türklerin İslâmlaşmasında, milli birlik ruhunun tecelli etmesinde, dil ve kültürümüzün devamında öncü rol oynadığına değinilmektedir. İkinci bölümde ise üretimin yaygınlaşmasında, çalışma hayatımızın şekillenmesinde, göçebe halkların yerleşik hayata geçmesinde rol oynayan ve Ahiliğin kurucusu kabul edilen Ahî Evrân-ı Veli üzerinde durulmaktadır. Ahî Evrân’ın sahip olduğu manevî donanımı, geniş kitleleri organize eden liderlik dehası, farklı zümreleri ortak ülküde buluşturan muştusu, kadın erkek, zengin fakir, yerli yabancı, şehirli köylü, âlim cahil herkesi kapsayan hizmet alanı ile Anadolu’nun Moğol istilasına karşı savunmasında, milli bütünlüğün sağlanmasında önemli adımlar atmış bir şahsiyet olduğuna yer dikkat çekilmektedir. Üçüncü bölümde Hacı Bektâş-ı Veli, dördüncü Mevlânâ Celaleddin-i Rûmî, Bahaaddin Veled, Burhaneddin Muhakkık Tirmizi, Şems-i Tebrizi, Salahaddin-i Zerkubî ve Çelebi Hüsameddin, beşinci bölümde Yunus Emre, altıncı bölümde Hacı Bayram Veli, yedinci bölümde Eşrefoğlu Rûmî, sekizinci bölümde Ahmed Sarbân, dokuzuncu bölümde Şemseddin-i Sivâsî, Abdülmecid-i Sivâsî ve Abdülehad-i Nûrî-i Sivâsî, onuncu bölümünde ise Niyâzi-i Mısrî üzerinde duran müellif, eserin sonuç kısmında tekke edebiyatımızın teşekkül ve gelişim seyrini değerlendirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Anadolu, Tasavvuf, Mevlana, Yunus Emre, Ahmet Yesevi