| Aþýðýn Tevhidi: Hallaca Göre Varlýk ve Dini Tecrübe |
 Aþýðýn Tevhidi: Hallaca Göre Varlýk ve Dini Tecrübe
Rýza Bakýþ
ÃNSAN YAYINLARI
Aþýðýn varlýk bulmasý ma'þûk iledir aldýðý her nefes terennüm ettiði her ses ma'þûka aittir. Hal böyle olunca aþýðýn kendisine ait bir varlýk iddiasý abes olur. Ben demiþ olmakla O demiþ olmak bir þeyi deðiþtirmez çünkü gerçekte varlýk veren ve var olan ma'þûktur.
Hallac'ýn ifadesiyle ma'þûk kimi zaman çalýnýn dilinden kimi zaman da Hallac'ýn dilinden seslenir. Ma'þûk kimi zaman kendini kendi birler ve en büyük tevhid budur kimi zaman da Hallac'ýn dilinden ene'l hakk þeklinde birler. Hallac'ýn dilinden kendini Birlemesi Hallac'ýn kendi birlemesi ya da kendi benliðini öne çýkarmasý deðildir çünkü çalýnýn dilinden Musa'ya seslenen ile kendi dilinden ene'l hakk diyen aynýdýr. Ne çalý gerçektir ne de Hallac gerçek olan Hakk týr. Hallac Ahbar'da yer alan bir ifadesinde bu konudaki düþüncesini þöyle dile getirir.
Bil ki insan Allah'ý birlediðinde kendi varlýðýný ispatlamýþ olur. Kendi varlýðýný ileri süren ise gizli þirke düþer. Yalnýz Allah dilediði kulun dilinden kendini birler. Eðer O kendisini benim dilimden birlemiþse bu yalnýz O'nun bileceði bir þeydir. Eðer bu þekilde gerçekleþen bir tevhid yoksa ben kim tevhid kim ey dost
|
|
