AHMED ZÃYAÃœDDÃN GÃœMÃœÃHANEVà (1813/1893)’DE RUH- NEFÃS MÃœCÂHEDESÃ
Tasavvufî anlayýþa göre ruh, iyiliðin; nefis de kötülüðün kaynaðýdýr. Melek, kalbe takva aþýlarken; þeytan ise nefse fenalýk
aþýlar ve kalbin organlara devamlý olarak kötülük yaptýrmasýný ister. Ahmed Ziyaüddin Gümüþhanevî’ye göre nefisle sürekli bir
mücâhede içerisinde olan ruh, madde ile çeþitli þekillerde perdelenmiþtir. Bu perdelerden her biri açýldýkça, ruha asýl âleminden bir
pencere açýlmýþ olur. Bu pencerelerden sýzan nur ile de ruh aydýnlanmaya ve þeffaflaþmaya baþlar. Engelleyici perdelerin bütünüyle
aralanmasý halinde ruh, baþtanbaþa nur kesilir. Bundan dolayý bu makalede Gümüþhanevî’ye göre ruh ve nefsin mahiyeti, nefis
mücâhedesinde nefsi tanýmanýn önemi ile nefse galip gelme yol ve metotlarý üzerinde durulmuþtur Anahtar Kelimeler Nefis, Ruh, Mücâhede, Gümüþhanevî.
|
|
