Ahmed Yesevî’nin Dîvân-ý Hikmet’i Ekseninde Tasavvufi Düþüncede Ãlahi Aþk
XII. yy. mutasavvýflarýndan olan Hoca Ahmed Yesevî, Pîr-i Türkistan namýyla þöhret kazanmýþ ve öðretileriyle Türklerin hem Müslüman olmasýnda hem de dinî anlayýþlarýnýn þekillenmesinde büyük tesirlerde bulunmuþtur. Onun görüþleri, dinî-tasavvufi-ahlaki öðütleri vasýtasýyla günümüze ulaþmýþtýr. “Hikmet” adý verilen bu öðütler, Dîvân-ý Hikmet isimli eserinde bir araya getirilmiþtir. Ahmed Yesevî, Dîvân-ý Hikmet’te, tasavvufi gelenekte hakkýnda geniþ bir literatür teþekkül etmiþ olan “ilahi aþk” konusu üzerinde aðýrlýklý olarak durmuþtur. Ona göre, aþk Hakk’a kavuþmanýn yegâne yoludur. Ancak aþk ehli olmak, nefisle mücadele etmeyi, dünyadan ve dünyevi her þeyden vazgeçmeyi gerektirmektedir. Bu da tasavvuf kültüründe seyr u sülûk adý verilen ve bir mürþit rehberliðinde gerçekleþtirilen manevî eðitim yoluyla saðlanmaktadýr. Makalede, Ahmed Yesevî’nin ilahi aþk anlayýþý, tasavvufi geleneðe mensup sufi, düþünür ve þairlerin görüþleriyle harmanlanarak ele alýnacaktýr. Anahtar Kelimeler Ahmed Yesevî, ilahi aþk, Dîvân-ý Hikmet, muhabbet, tasavvuf
|
|
